Celem konferencji jest kontynuacja rozważań środowiska naukowego w Polsce oraz pracowników różnych sektorów pomocowych wokół problematyki związanej z sytuacją osób doświadczających izolacji penitencjarnej – samych osób pozbawionych wolności oraz ich rodzin a zwłaszcza dzieci.

Biorąc pod uwagę wysokie  i wciąż rosnące wskaźniki dotyczące zjawiska powrotności do przestępstwa (recydywy) w Polsce oraz wyniki badań naukowych dowodzące, że dzieci osób pozbawionych wolności są
2 razy bardziej narażone na problemy ze zdrowiem psychicznym, i 3 razy bardziej narażone na podejmowanie zachowań przestępczych w porównaniu do rówieśników, widoczna jest konieczność zreformowania dotychczasowego lub stworzenia nowego skutecznego modelu wsparcia dla tej grupy społecznej.

W ramach konferencji podjęte zostaną m.in zagadnienia dotyczące specyfiki funkcjonowania człowieka w okresie kryzysu psychologicznego, konieczności ingerencji systemowej na różnych etapach funkcjonowania osób doświadczających izolacji penitencjarnej, oraz tworzenia i rozwijania systemu czynników wspierających osoby doświadczające tego rodzaju kryzysu. Drugiego dnia konferencji zaplanowano warsztaty w małych grupach dla specjalistów pracujących w sektorze pomocowym i przedstawicieli świata nauki, podczas których będzie możliwość nie tylko wzbogacenia swojego warsztatu pracy o nową wiedzę i umiejętności, ale także wypracowania wspólnych międzysektorowych rozwiązań, których wdrażanie pozwoli podnieść poziom skuteczności oddziaływań kierowanych do beneficjentów.

W długofalowej perspektywie będzie to wpływać na kształtowanie oddziaływań zarówno w obszarze profilaktyki jak i readaptacji społecznej. Ważnym poruszanym tematem będzie także zagadnienie solidarności społecznej oraz wyrównywania szans, a także wzmacniania samorzecznictwa (self-advocacy) tej grupy społecznej.